انواع روابط عاشقانه در بزرگسالی عبارتند از: روابط مستقل شاد، روابط تثبیت شده، روابطی که هنوز به ثبات نرسیده‌اند، روابط درگیر و روابطی با مشکلات زیاد. ممکن است جوانان در انواع مختلف روابط و در زمینه‌های مختلف نیاز به کمک داشته باشند مانند یادگیری نحوه برقراری ارتباط یا ایجاد صمیمیت.
افرادی که درگیر روابط با مشکلات زیاد هستند، می‌توانند از مشاوره های زوج درمانی درمان برای برطرف کردن موانع و مشکلات فردی و بین فردی بهره مند شوند. دوران جوانی (سنین 18 تا 25 سال) یک دوره هیجان انگیز اما در عین حال گیج کننده و استرس زا در زندگی یک فرد جوان است. این ویژگی با تمرکز بر خود، خوش بینی، جستجو در هویت خویش، بی ثباتی و احساس معلق بودن بین نوجوانی و بزرگسالی است.
یک سوال مهم در مورد گذر از نوجوانی به بزرگسالی این است که چگونه وظایف رشد این دوره (به عنوان مثال استقلال مالی و جدا شدن از خانواده) بر صمیمیت جنسی، تعهد رابطه و رفاه زندگی تأثیر می گذارد.
بكمایر و جمیسون پنج نوع رابطه را در بزرگسالی شناسایی کردند که در ادامه زیر شرح داده خواهد شد:
مطالعه و روش ها
این نمونه شامل 396 زوج جوان (میانگین سنی 24 سال) بود. تقریباً 49 درصد مرد، 67 درصد سفیدپوست، 82 درصد دگرجنس خواه و 44 درصد نیز دانشجو بودند.
مشخصات زیر ارزیابی شد:
علائم افسردگی
رضایت از زندگی
نوشیدن زیاد الکل
مدت زمان رابطه
دفعات وقت گذراندن با هم
تعهد روابط (به عنوان مثال احتمال ازدواج در آینده)
تجارب روابط مانند تجربه زندگی مشترک، وضعیت رابطه و نوسانات آن (به عنوان مثال قطع رابطه و آشتی مجدد)
پویایی روابط (رضایت از رابطه، گرمی و حمایت و یا تعاملات منفی)
بهزیستی (یعنی رضایت بالا از زندگی و عدم وجود علائم افسردگی یا مصرف زیاد الکل و …)
پنج خوشه روابط عاشقانه
با استفاده از تجزیه و تحلیل خوشه ای، محققان پنج خوشه رابطه عاشقانه را شناسایی کردند:
روابط مستقل شاد (19 درصد)، روابط تثبیت شده (31 درصد) ، روابط بی ثبات (18 درصد) ، روابط درگیر (23 درصد) و روابط با مشکلات زیاد (9 درصد) .
روابط مستقل شاد
از ویژگی های این گروه می توان به متوسط طول مدت رابطه (7/1 سال)، احتمال بالای ازدواج، سطح پایین تعاملات منفی و رضایت، حمایت و گرمای زیاد در رابطه اشاره کرد.
هیچ یک از اعضا قبلا تجربه زندگی مشترک نداشتند، اگرچه 83 درصد از آنها قبلا یک رابطه کوتاهی را تجربه کرده بودند. آنها وقت کمی را با هم سپری می کردند، شاید به این دلیل که موانعی برای ارتباط بیشتر وجود داشت، مثلا تقریباً نیمی از آنها دانشجو بودند و یا اینکه سایر جنبه های زندگی هم برایشان اهمیت زیادی داشت مانند کار یا تحصیل.
روابط تثبیت شده
پویایی تعهد و رابطه در این نمونه شبیه زوج های مستقل شاد است با تفاوت بیشترین مدت طول رابطه (3.4 سال) و صرف وقت بیشتر با هم. این خوشه دارای کمترین میزان قطع رابطه و آشتی مجدد (2 درصد)، اما بیشترین میزان مشغله افراد (29 درصد) است.
سطح رفاه این زوج ها نیز به زوج های مستقل شاد شباهت دارد که نشان می دهد هر دو گروه آموخته اند فعالیت های حرفه ای و تعامل عاشقانه خود را به روشی بهینه متعادل کنند.
با گذشت زمان، ممکن است زوج‌های مستقل شاد وارد این خوشه شوند و روابط باثبات‌تری را تجربه کنند.
روابط بی ثبات
این گروه کوتاهترین مدت رابطه و کمترین سطح تعهد و ارتباط را داشتند. در مقایسه با دو گروه قبلی، گرمای رابطه و حمایت و رضایت کمتری دریافت کرده و تعاملات منفی بیشتری تجربه می کردند. قهر و آشتی زیادی در رابطه وجود داشت و بیشتر تمایل به جدایی داشتند.
روابط با مشکلات زیاد
خصوصیات این روابط شامل طولانی ترین مدت رابطه (3.5 سال)، تعهد متوسط، علائم افسردگی بالا بود و رضایت از روابط، گرمای رابطه و حمایت و پشتیبانی کم بود. تقریباً 70 درصد زندگی مشترک، 19 درصد علاقه مند به ازدواج و 59 درصد روابطی به جز رابطه اصلی هم داشتند.
جوانان با روابط درگیر هم، شاید از سمت و سوی روابط خود اطمینان ندارند یا از رابطه عاشقانه خود به عنوان راهی برای ایجاد ثبات در زندگی فردی خود استفاده می کنند. با این وجود، تقریباً 55 درصد از آنها تجربه قطع رابطه و آشتی مجدد را داشتند که ممکن است نهایتا به قطع رابطه منجر شود.
راهنمایی برای انواع مختلف روابط عاشقانه
همانطور که در مقدمه ذکر شد، آغاز بزرگسالی می تواند کاملا استرس زا و گیج کننده باشد. درواقع، یکی از اهداف این مقاله راهنمایی و کمک به زوج های جوان برای رسیدن به وظایف رشد این دوره، به عنوان مثال مستقل شدن و تعهد به یک رابطه صمیمی می باشد.
کسانی که در گروه های مستقل شاد یا تثبیت یافته هستند می توانند از برنامه های حمایتی متمرکز بر ایجاد صمیمیت، حل تعارض و برنامه ریزی برای آینده، به عنوان مثال، برنامه ریزی برای ازدواج بهره مند شوند.
زوج های جوان در روابط بی ثبات، برای تصمیم گیری در مورد میزان تعهد و تعامل بیشتر و بهتر نیاز به کمک دارند. هدف این است که بتوان تصمیمات عملی تر و مؤثرتری در مورد مسائلی مانند زندگی مشترک گرفت قبل از اینکه چنین تصمیماتی توسط عواملی مانند داشتن یک فرزند پیچیده تر شود.
اگر این زوج های جوان دریابند که رابطه آنها قابلیت طولانی مدت شدن را دارد، ممکن است نحوه برقراری ارتباط بهتر را یاد بگیرند و انتظارات و اهدافی که از رابطه دارند نیز برآورده شود. در مقابل، اگر متوجه شوند که رابطه آنها پاسخگوی نیازهایشان نیست، برای تصمیم گیری در مورد زمان پایان دادن به رابطه و چگونگی اتمام آن نیاز به کمک حرفه ای دارند.
اگر سئوالی در این زمینه هست یا نیاز به کمک دارید، کارشناسان «رهیاب» در خدمت شما هستند؛ با ما تماس بگیرید.
