دکتر مهدی ربیعی
پرسش: چرا آموزش و کارگاه در حوزه «روانکاوی» نتیجه عکس می‌دهد؟!
تداعی: آموزش و کارگاه شامل محتوایی می‌شود که مربوط به گذشته است، یعنی نظریات و تجربیاتی را شامل می‌شود که زمانی ناخودآگاه بوده ولی رمزگشایی شده و در همان زمان اثربخشی داشته است، چنین دانشی به شکل‌های مختلف در موقیعت‌های مختلف به خورد عموم رفته است و نیازی به «تکرار» آنها با اصطلاحات عجیب و غریب نیست. البته ناگفته نماند که بخشی از همان نظریات ممکن است هنوز رمزگشایی نشده باشد و نیاز به رمزگشایی داشته باشد که آن هم از طریق آموزش ممکن نیست و نیاز به تداعی دلالتی دارد و آموزش و کارگاه تماماً شامل محتوای معنایی است.
از این رو، سوژه مورد مطالعه روانکاوی زمان «آینده» است یعنی همان متریالی که ناشناخته و ناخودگاه است و تنها از طریق تداعی آزاد آن هم از نوع تداعی دلالتی ممکن است.
تداعی معنایی نیاز به «دیگری» ندارد، چرا که هدف فقط انباشت دانش تکراری است، همانطور که گفتیم چنین دانشی از قبل وجود دارد فقط با اصطلاحات و رنگ و لعاب متفاوت سوژه را سردرگم‌تر می‌کند، در چنین حالتی مابین سوژه و دیگری حتی اگر وجود داشته باشد تمایزی وجود ندارد، مثل رابطه مادر و کودک سایکوتیک.
اما در تداعی دلالتی وجود «دیگری» آن هم از نوع متمایزش لازم و ضروری است چرا که دال‌ها در رفت و برگشت با دیگری فراخوانی می‌شوند.
