در این مقاله به بررسی و تحلیل موضوع ازدواج با اسکیزوفرنی می پردازیم. به طور کلی، در مقوله ازدواج برخورداری زوجین از سلامت روانی، یکی از اصول کلیدی در داشتن یک ازدواج موفق و پایدار به حساب می آید. ازدواج از جمله مراحل مهم و سرنوشت ساز زندگی هر فرد تلقی می شود که علاوه بر علاقه و عشق طرفین نسبت به همدیگر، سالم بودن و متعهد بودن آنها، از درجه اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد.
در برخی مواقع ممکن است یکی از طرفین ازدواج با یک مشکل روحی مانند اسکیزوفرنی دست به گریبان باشد. در این شرایط برای طرف مقابل این سوال پیش می آید که ازدواج با اسکیزوفرنی اولاً امکان دارد و ثانیاً در صورت ازدواج چه تبعات و عواقبی با خود به همراه خواهد داشت.
در این زمینه باید خاطر نشان کرد که در صورت ازدواج با اسکیزوفرنی، مراجعه به روانشناس متبحر و متخصص می تواند یک راهکار مناسب و کاربردی به شمار رود. بنابراین، چنانچه روانشناس به منظور ازدواج، شرایط فرد را مناسب و مطلوب ارزیابی کرد، می توان برای ازدواج با اسکیزوفرنی اقدامات لازم را به کار بست.
ازدواج با اسکیزوفرنی و راهکاری تشخیص آن
در مقوله ازدواج با اسکیزوفرنی در ابتدای امر لازم است که فرد از علائم و نشانه های اسکیزوفرنی آشنایی و شناخت کافی را داشته باشد. اختلال اسکیزوفرنی به عنوان یکی از اختلالات روانی، امور زندگی فرد را از روال معمولی و عادی خود خارج می سازد. بر این اساس، در خود فرورفتگی، انزوا و فقدان تعاملات اجتماعی، از جمله نشانه های مهم و حائز اهمیت این اختلال به شمار می رود. توهم و هذیان، برخورداری فرد از اختلالات عاطفی، دوگانگی در تصمیم گیری و تفکر، اختلال گفتار و فکر نیز در زمره علائم ازدواج با اسکیزوفرنی محسوب می گردد.
بروز واکنش های هیجانی نامتعارف، فقدان اراده و انگیزه و عدم توانایی در تجربه لذت، از دیگر علائم بارز و برجسته اسکیزوفرنی تلقی می شود. در بروز این اختلال عوامل مختلفی به طور مستقیم یا غیر مستقیم تاثیر گذار و مؤثر می باشند. نقش عوامل ژنتیکی به عنوان یکی از مؤلفه های مهم در ابتلای فرد به این عارضه را نمی توان نادیده گرفت. بر همین اساس، برخورداری از بستگان درجه یک دارای اختلال اسکیزوفرنی، در این زمینه تاثیر گذار می باشد. بیماری های دوران بارداری مادر، روش های تربیتی، ضربه های مغزی، حوادث، عوامل محیطی و ناقل های عصبی شیمیایی، از دیگر عوامل اثر گذار در بروز این اختلال به ویژه در ازدواج با اسکیزوفرنی محسوب می گردد.
امکان ازدواج با اسکیزوفرنی
بدون تردید، سلامت جسمانی علی الخصوص سلامت روانی، از جمله پارامترهای اصلی و کلیدی ازدواج به شمار می آید. ازدواج با اسکیزوفرنی به علت عدم برخورداری از این عامل مهم، با خلل و خدشه بر اصل ازدواج همراه می باشد. بر این اساس، برای برخورداری از یک ازدواج پایدار، تحت نظر بودن فرد دارای اختلال اسکیزوفرنی توسط روانشناس می تواند تاثیرات مثبت و قابل توجهی در این زمینه از خود برجای گذارد.
از آنجایی که شدت و ضعف این اختلال در افراد با تفاوت هایی همراه می باشد، بر همین اساس نمی توان ابراز نمود افراد مبتلا به اسکیزوفرنی قادر به ازدواج نیستند. با بررسی و ارزیابی وضعیت و شرایط این بیماری در وجود فرد، تشخیص اینکه فرد مبتلا برای ازدواج مناسب است یا خیر، امکان پذیر می شود. در مقوله ازدواج با اسکیزوفرنی باید عنوان نمود که امکان کنترل و درمان آن با استفاده از درمان دارویی وجود دارد. ناگفته نماند که آگاهی زوجین از وضعیت روانی و سلامت یکدیگر به ویژه قبل از اقدام به ازدواج، راهکار مناسب و راهگشایی به شمار می رود.
از آنجایی که اسکیزوفرنی سبب کاهش و ضعف در توانایی های فرد می شود، به همین جهت، در ازدواج با اسکیزوفرنی اغلب وظایف و مسئولیت های زندگی را طرف مقابل باید به دوش بکشد. شرایط بیماری فرد در کنترل و مدیریت اختلال اسکیزوفرنی نقش بسزایی را ایفا می نماید. بنابراین، چنانچه شدت بیماری کم باشد، کنترل بیماری بهتر صورت گرفته، و در نتیجه زندگی موفق تری نیز برای زوجین رقم می خورد. در ازدواج با اسکیزوفرنی، چنانچه شدت بیماری در وجود فرد بالا باشد، کنترل و مدیریت آن نیز به سختی انجام می شود. در این شرایط زندگی با چنین فردی با مشکلات عدیده ای همراه می باشد.
ازدواج با اسکیزوفرنی و راهکارهای کنترل بیماری
در مقوله ازدواج با اسکیزوفرنی و به منظور کنترل و مدیریت این اختلال راهکارهای گوناگونی وجود دارد. دارو درمانی، یکی از راهکارهای مؤثر و تاثیر گذار در این زمینه به شمار می آید. بدون تردید، مصرف دارو نقش پر رنگ و برجسته ای در کنترل و مدیریت اختلال اسکیزوفرنی بر عهده دارد. از دیگر راهکارهای تاثیر گذار برای کنترل این اختلال، روان درمانی می باشد.
شایان ذکر است که در ازدواج با اسکیزوفرنی بر اساس دستور پزشک و با توجه به وضعیت فرد، قابلیت سازگاری و انجام امور عادی و روال طبیعی زندگی برای شخص مبتلا امکان پذیر می باشد. ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که در اثر استفاده فرد مبتلا از داروهای تجویز شده، ممکن است عملکرد جنسی او تحت شعاع این مسئله قرار گرفته و کاهش پیدا کند. در این شرایط، فرد می تواند با مشورت پزشک و به وسیله داروهای مکمل، در جهت حل و درمان مسائل جنسی اقدام نماید.
