تشخیص اختلال طیف اوتیسم (ASD) می تواند مشکل و پیچیده باشد زیرا هیچ آزمایش پزشکی مانند آزمایش خون برای تشخیص این اختلال وجود ندارد. پزشکان برای تشخیص بیماری به سابقه رشد و رفتار کودک توجه می کنند.
گاهی اوقات ASD را می توان در ۱۸ ماهگی یا کمتر تشخیص داد. در سن ۲ سالگی، تشخیص توسط یک متخصص مجرب می تواند بسیار قابل اعتماد تلقی شود. با این حال، بسیاری از کودکان تا سن بسیار بالاتر تشخیص نهایی را دریافت نمی کنند. و حتی برخی از افراد تا سن بلوغ یا بزرگسالی تشخیص داده نمی شوند. این تأخیر به این معنی است که کودکان مبتلا به ASD ممکن است کمک های اولیه مورد نیاز خود را دریافت نکرده اند.
علائم اولیه ASD می تواند شامل، و یا حتی محدود به آن نباشد:
اجتناب از تماس چشمی
علاقه کمی به سایر کودکان یا سرپرستان،
نمایش محدود زبان (برای مثال، داشتن کلمات کمتر از همسالان یا مشکل در استفاده از کلمات برای برقراری ارتباط)
ناراحت شدن از تغییرات جزئی در روال عادی.
همانطور که کودکان مبتلا به ASD به نوجوانان و جوانان تبدیل می شوند، ممکن است در ایجاد و حفظ دوستی، برقراری ارتباط با همسالان و بزرگسالان یا درک رفتارهای مورد انتظار در مدرسه یا محل کار دچار مشکل شوند. آنها همچنین ممکن است مورد توجه ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی قرار بگیرند زیرا دارای شرایط همزمان هستند مانند اختلال نقص توجه/بیش فعالی، وسواس فکری، اضطراب یا افسردگی یا اختلال سلوک.
نظارت، غربالگری، ارزیابی و تشخیص روانشناس کودک و نوجوان برای کودکان مبتلا به اوتیسم در اسرع وقت برای اطمینان از این که کودکان خدمات و پشتیبانی مورد نیاز برای رسیدن به پتانسیل کامل خود را دریافت می کنند، و این بسیار مهم است که مراحل مختلفی در این فرایند وجود دارد.
نظارت بر توسعه در تشخیص اختلال طیف اوتیسم
نظارت بر رشد مشاهده میشود که چگونه کودک شما در طول زمان رشد می کند و تغییر می کند و آیا کودک شما با مراحل عادی رشد در بازی، یادگیری، صحبت کردن، رفتار و حرکت مطابقت دارد یا خیر.
والدین، پدربزرگ و مادربزرگ، ارائه دهندگان یا اطرافیان دوران کودکی و سایر مراقبین می توانند در نظارت بر رشد شرکت داشته باشند. شما می توانید از چک لیست مختصری از مراحل مهم برای مشاهده نحوه رشد فرزند خود استفاده کنید. بنابراین اگر متوجه شدید که فرزند شما به مراحل مهمی دست نمی یابد، با پزشک یا پرستار خود در مورد نگرانی های خود از کودک و آینده آن صحبت داشته باشید.
زمانی که کودک خود را به ویزیت خوب می برید، پزشک یا پرستار شما نیز نظارت بر رشد کودک را انجام خواهد داد. پزشک یا پرستار ممکن است از شما سوالاتی در مورد رشد فرزند خود بپرسد یا با کودک شما صحبت کند و بازی کند تا ببیند آیا او در حال رشد و پیشرفت است و به مراحل مهمی دست می یابد یا خیر.
در این مرحله یک نقطه عطف از دست رفته می تواند نشانه مشکل باشد، بنابراین پزشک یا متخصص با استفاده از آزمایشات و یا معاینه دقیق تر، نگاه و بینش دقیق تری را انجام می دهد.
غربالگری توسعه ای
در غربالگری رشد، دوباره نگاهی دقیق تر به نحوه رشد فرزند شما دارد. از فرزند شما یک آزمایش مختصر می گیرد یا شما یک پرسشنامه در مورد فرزند خود را تکمیل می کنید. ابزارهای مورد استفاده برای غربالگری رشد و رفتار، پرسشنامه های رسمی یا چک لیست هایی هستند که بر اساس تحقیقات انجام شده و سوالاتی در مورد رشد کودک از جمله زبان، حرکت، تفکر، رفتار و احساسات می پرسند. غربالگری تکاملی می تواند توسط پزشک یا پرستار انجام شود، اما همچنین توسط سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی، اجتماعی یا مدرسه انجام می شود.
غربالگری توسعه ای رسمی تر از نظارت توسعه ای است و معمولاً کمتر از نظارت توسعه ای انجام می شود. در صورت نگرانی شما یا پزشک شما باید کودک شما تحت غربالگری قرار گیرد. با این حال، غربالگری رشد بخشی منظم از برخی از ملاقات های خوب کودکان برای همه کودکان است، حتی اگر نگرانی شناخته شده ای وجود نداشته باشد.
یکی از آکادمی های اطفال آمریکا (AAP) غربالگری تکاملی و رفتاری را برای همه کودکان در طول ملاقات های منظم در این سنین توصیه می کند:
۹ ماه
۱۸ماه
۳۰ماه
علاوه بر این، AAP یا آکادمی اطفال آمریکا توصیه می کند که همه کودکان به طور خاص برای اوتیسم در طول ملاقات های منظم پزشک خوب در کودکان زیر بررسی شوند:
کودکان ۱۸ ماه
کودکان ۲۴ ماه
اگر کودک در معرض خطر بالای ASD (به عنوان مثال داشتن خواهر، برادر یا سایر اعضای خانواده مبتلا به ASD) باشد یا رفتارهایی که گاهی اوقات همراه با ASD وجود دارد، ممکن است بیشتر مورد نیاز باشد.
اگر فرزند شما به دلیل زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد، خطرات محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سرب یا عوامل دیگر در معرض خطر بالاتری برای مشکلات رشدی قرار دارد، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در مورد غربالگری, پیشنهادات یا قوانین زیادی را بخواهد.
اگر کودک دارای مشکل سلامتی طولانی مدت و یا بیماری تشخیص داده شده باشد، کودک باید در همه زمینه های رشد، مانند مواردی که نیازی به مراقبت های بهداشتی خاصی ندارند، نظارت و غربالگری رشد را انجام دهد.
اگر ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزند شما به طور دوره ای کودک شما را با آزمایش غربالگری رشد بررسی نمی کند، می توانید درخواست کنید که با ضمانت شما یا خواسته شما بررسی های ممکن را انجام دهند.
ارزیابی توسعه جامع
یک آزمایش مختصر با استفاده از یک ابزار غربالگری, یک تشخیصی دقیقی را ارائه نمی دهد، اما نشان می دهد که آیا کودک در مسیر رشد مناسب قرار دارد یا آیا متخصص باید نگاه دقیق تری در اقدامات فوق را داشته باشد.
اگر ابزار غربالگری ناحیه مورد نظری را مشخص کند، ممکن است ارزیابی توسعه رسمی مورد نیاز باشد. این ارزیابی رسمی نگاه عمیق تری به رشد کودک است که معمولاً توسط یک متخصص آموزش دیده و با تجربه، مانند متخصص اطفال رشد، روانشناس کودک، آسیب شناس گفتار، کاردرمانگر یا متخصص دیگر انجام می شود.
متخصص باید کودک را زیر نظر داشته باشد، یک آزمایش ساختاری به کودک بدهد، از والدین یا مراقبین سوالاتی بپرسد یا از آنها بخواهد که پرسشنامه ها را پر کنند. نتایج این ارزیابی رسمی تعیین می کند که آیا کودک به درمان های ویژه یا خدمات مداخله اولیه یا هر دو نیاز دارد.
توصیه و نکته پایانی در موضوع تشخیص اوتیسم
کودکتان را خسته نکنید…
کودکتان را با دادن اطلاعات زیاد در یک لحظه، خسته و کلافه نکنید. مثلا دستورات خیلی زیاد به او ندهید. اگر کودکتان به شما می گوید بس است یا فریاد می کشد، این رفتار او را بی ادبی تلقی نکیند، در واقع در آن لحظه ایشان نمی توانند صدای شما را تحمل کنند. پس مسئله را شخصی نکنید و به خود نگیرید. به احتمال زیاد ایشان اطلاعات حسی زیادی دریافت کرده اند و نیاز دارند که آرام باشند.
پیشنهاد می کنیم بخوانید: روانشناس کودک نوجوان
منبع: Department of Health and Human Services
مترجم: سعید عاملی
