از نظر مشاوران کودک، نبرد و کشمکش برای تربیت کودکان خوب است. بدون آن ما زنده نیستیم و دلیلی برای ادامه زندگی نداریم. تنها زمانی که در رحم مادر هستیم نیازی به نبرد نداریم، اما به محض زاده شدن، نبرد و کشمکش آغاز می شود.
تجربه مشاوران روانشناسی نشان داده است که زمانی که والدین در تلاش هستند تا تمام موانع زندگی را از سر راه فرزندشان کنار بزنند، عمل آنها منجر به خلق جهان رویایی و زندان عاطفی برای فرزند می شود. اگر خانه، مکانی باشد که کودک در آن نبرد و کشمکش نداشته باشد، هرگز به ارزش تلاش پی نخواهد برد. در این صورت هرگز خانه را که می توانست نخستین جایی باشد که کودک در آن نبرد را بیاموزد ترک نخواهد کرد، زیرا توانایی این کار را نخواهد داشت و این وضعیت باعث یأس و ناامیدی در آینده کودک می شود. حتی اگر جسم او خانه را در آینده ترک کند، هرگز از نظر عاطفی رشد نکرده و خانه را فراموش نخواهد کرد.
کودکان شما نمی شکنند، به آنها فرصت بزرگ شدن بدهید
این جمله احتمالا پیامد این است که نبرد و کشمکش خوب است، اما ترس درونی والدین از شکست فرزندان حین نبرد، آن قدر زیاد و غیر واقعی است که به فرزندان اجازه رشد کافی و تربیت مناسب نمی دهد. اگر شما در زمان کودکی مدام در آغوش والدین خود بوده اید و مورد توجه بیش از حد واقع شده اید، یا بر عکس مدام مورد تهاجم قرار گرفته و نادیده گرفته شده اید، احتمالا این تصور غلط را دارید که اگر به فرزندان اجازه رشد بدهید، شکست خواهید خورد. باور کنید کودکان به شکل عجیبی انعطاف پذیرند، پس مشاوران توسیه می کنند که والدین کمبود های دوران کودکی خود را به فرزندانشان انتقال ندهند.
پدر یا مادر بودن آسان تر خواهد بود، زمانی که اشباح گذشته ناخودآگاه، مهار ما را در کف نگیرند.
