از آنجایی که معمولاً پسران در مقایسه با دختران سرسختی بیشتری را به خرج می دهند، طرز برخورد مناسب مادر با پسر بیش از پیش اهمیت و ضرورت پیدا می کند. به طور معمول، برقراری تعامل عاطفی با پسران برای مادران اندکی سخت و دشوار می باشد. بدون تردید، مادر خوب بودن از خواسته های قلبی همه مادران به شمار می رود.
به طور کلی، مادران در تربیت فرزندان خود نقش بسیار بارز و برجسته ای را ایفا می نمایند. به عبارت بهتر، میتوان پدر را به مثابه مغز و مادر را به مانند قلب یک خانه در نظر گرفت. بر همین اساس، مادران در تربیت فرزندان نقش اصلی و کلیدی را به دوش می کشند. طرز برخورد مناسب مادر با پسر در شناسایی نیازهای متفاوت و آگاهی از رشد اجتماعی و روانی او کمک شایانی می نماید. همچنین برخورداری از مهارت های ارتباطی به منظور برقراری تعامل صمیمانه و دوستانه، در پرتو طرز برخورد مناسب مادر با پسر امکان پذیر می شود.
پیشنهاد می کنیم بخوانید: روانشناس کودک نوجوان خارج از کشور
نقش مادر در طی یک زندگی را میتوان به عنوان یک آموزش دهنده و مربی برجسته ترسیم نمود. چرا که مادر از همه ریز و جزئیات فرزند خود خبر داشته و در برآورده ساختن نیازهای اساسی فرزندش از هیچ تلاش و کوششی را فروگذار نمی باشد. جایگاه و اعتبار مادران به ویژه در بطن یک جامعه بسیار حائز اهمیت و حیاتی تلقی می شود. بر همین اساس، شکست یا پیشرفت یک جامعه را میتوان نشأت گرفته از نحوه و نوع تربیت صحیح یا غلط مادران به حساب آورد. طرز برخورد مناسب مادر با پسر نیز از شمول این قاعده خارج نمی باشد.
اهمیت طرز برخورد مناسب مادر با پسر
طرز برخورد مناسب مادر با پسر، در رشد شخصیت فردی و تعاملات اجتماعی او بسیار تاثیر گذار و مؤثر می باشد. پسران از مادران خود آموزه های اخلاقی مهم نظیر عشق، وظیفه شناسی، فداکاری، مهربانی و خوش اخلاقی را فرا می گیرند. البته در این میان از کنار نقش پدر هم نمیتوان به سادگی عبور کرد. در هر حال، هر کدام از والدین به عنوان یک الگوی رفتاری جداگانه برای فرزندان محسوب می شوند.
محبت کردن مادر به پسر، یکی از راهکارهای ساده و در عین حال بسیار تاثیر گذار برای برقراری تعامل میان آنها به شمار می رود. در طرز برخورد مناسب مادر با پسر، ابراز محبت مادر از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. از آنجایی که پسر به محبت از سوی مادر نیاز مبرم پیدا می کند، این محبت میتواند بیش از پیش او را به خانواده نزدیک سازد. ناگفته نماند که محبت بیش از حد، زمینه مناسب برای ایجاد ناسازگاری در فرد را فراهم می آورد.
طرز برخورد مناسب مادر با پسر و مورد لطف و محبت قرار گرفتن او، از لحاظ شخصیتی نیز تاثیرات بسزایی از خود برجای می گذارد. بر همین اساس، پسر علاوه بر برخورداری از شخصیتی مستقل، از عزت نفس بالایی هم بهره می برد. در نتیجه این امر، می تواند آینده ای سالم و در عین حال موفق را برای خود رقم بزند.
در سوی مقابل، ابراز محبت بیش از حد به پسران در وجود آنها شخصیتی تحریک پذیر و وابسته را بنیان می نهد. بنابراین، ضمن وابسته شدن فرد به خانواده، از شخصیت مستقلی نیز برخوردار نمی باشد. به همین جهت، در طرز برخورد مناسب مادر با پسر این نکته نیز باید در نظر گرفته شود.
راهکارهای بهبود طرز برخورد مادر با پسر
در طرز برخورد مناسب مادر با پسر و ارتقای تعامل میان آنها، در نظر گرفتن نکات و اصولی می تواند در این زمینه بسیار تاثیر گذار و مؤثر باشد. بدون تردید، در تعامل با پسران و به منظور افزایش اعتماد به نفس و شکل دهی خودباوری آنان، نقش مادران از درجه اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد. طرز برخورد مناسب مادر با پسر، سبب پرورش صمیمیت و مهربانی در وجود او می شود. به طور کلی، مادران منشأ محبت و عطوفت به ویژه در محیط خانواده به حساب می آیند.
در اغلب موارد، فرزندان رفتارهای صمیمانه و مهربانانه را از طریق مادران خود به ارث می برند. از آنجایی که مادران به عنوان الگوی رفتاری فرزندان خود قلمداد می شوند، طرز برخورد مناسب مادر با پسر در زندگی مشترک او و شکل دادن یک ارتباط مناسب و پایدار با همسر خود کمک شایانی می نماید.
پرورش مسئولیت پذیری، از دیگر راهکارهای مناسب برای تقویت تعامل و طرز برخورد مناسب مادر با پسر محسوب می شود. شایان ذکر است که یکی از علت های اصلی بی مسؤولیتی در مردان، نحوه تربیت نادرست آنها در دوران کودکی می باشد. آموزش و فراگیری مهارت های زندگی نیز از دیگر راهکارهای تاثیر گذار و مؤثر در زمینه طرز برخورد مناسب مادر با پسر تلقی می گردد. در پرتو وجود مادر فراگیری و پرورش مهارت های سازگاری و مهارت های زندگی در فرزند نهادینه می شود.
مردان در هنگام وارد شدن به اجتماع با استرس های مختلفی نظیر استرس های مالی یا شغلی مواجه می شوند. در این شرایط و به منظور مدیریت و کنترل این استرس ها، فراگیری مهارت های زندگی بیش از پیش اهمیت و ضرورت می یابد. آموزش این مهارت ها عموماً در سال های ابتدایی زندگی و از طریق مادران صورت گرفته و با گذشت زمان ارتقا پیدا می کند.
